Het is een wedstrijd
De strijd van Frans Paymans
Wanneer eerstedivisieclub NEC in 1982/83 de bekerfinale verliest van Ajax, plaatst het zich voor de Europacup 2. De Nijmeegse club zit op dat moment dringend om versterkingen verlegen. Frans Paymans wordt bij Top Oss op voorspraak van Ad Mellaard weggeplukt en verhuist naar de Goffert. Onder trainer Pim van der Meent breken er moeilijke tijden aan voor de jonge Paymans. Hij heeft moeite met de omschakeling naar het zware profmilieu en wordt door zijn trainer keihard aangepakt. Geblesseerd en teleurgesteld vertrekt hij voor een korte trip naar de DDR om zijn vriendin te bezoeken. Wanneer hij terug wil, blijkt hij niet over de juiste papieren te beschikken. Hij kan het land niet meer uit en mist zo de Europese campagne van NEC tegen het Noorse Brann Bergen en Barcelona. Het zal niet de enige ongelukkige keuze zijn die hij in zijn leven maakt. Zo zegt hij het profvoetbal tijdelijk vaarwel, koopt een café en belandt eind tachtiger jaren na de scheiding van zijn eerste vrouw ook nog in een moeizame relatie met haar zus (Ja, je leest het goed). In 1986 keert hij terug bij NEC waar hij acht seizoenen vast in het eerste speelt. De verkeerde keuzes uit zijn leven blijven hem echter achtervolgen en in 2011 wordt hij ook nog ernstig ziek. Dan blijkt dat de zwaarste wedstrijd uit zijn leven nog niet is gespeeld, maar nog moet komen.
